Henk van de Laarschot - gewoon doen

‘Gewoon dóén’: steeds nieuwe uitdagingen aangaan en elke keer in het diepe springen. Zo typeert Henk van de Laarschot, mede-oprichter van Hml Bedding, zijn werkend leven. Nu Henk alweer 11 jaar met pensioen is, is het tijd om de balans op te maken: waar komt hij vandaan, waarom is hij Hml Bedding gestart, wat doet hij zoal nu hij met pensioen is en hoe gaat het nu met hem?

In 1992 begon Henk, toen 47 jaar, zijn bedrijf Van de Laarschot Meubelagenturen. Hij was agent voor de Nederlandse markt van onder andere Italiaanse slaapbanken, matrassen, lattenbodems en later kasten, dressboys, huiskamermeubels en zelfs broekenpersen. Het was het begin van zijn carrière als zelfstandig ondernemer.

Je begon pas op je 47^e voor jezelf. Dat betekent dat je al een flink aantal jaren werkte toen je je eigen bedrijf besloot te starten. Wat nam je mee aan ervaring?

Nou, dat is heel divers! Ik ben ooit begonnen als timmerman in een winkel die doodskisten maakte en leverde. Daar kreeg ik na verloop van tijd toch wat moeite mee, dus toen ben ik naar ander werk gaan kijken en ben ik na het vervullen van mijn diensttijd de bouw ingegaan als timmerman. Ik heb ook nog een tijdje in Duitsland gewerkt, dat was heel bijzonder. In Duitsland konden ze destijds altijd wel timmerlieden gebruiken voor een klus. Dus wij reden gewoon de grens over en kwamen dan altijd wel opdrachtgevers tegen, die vroegen of we bezig waren met een klus. Als we beschikbaar waren, hadden zij wel werk voor ons. Dat was een heel aparte wereld en een heel bijzondere tijd. Ik ben toen eigenlijk nooit zeker geweest van werk, maar ik pakte alles aan wat ik kon krijgen. Die tijd heeft me heel erg getekend: het heeft veel invloed gehad op de rest van mijn werk.

Waarom dan?

De flexibiliteit die ik toen moest tonen, steeds weer de sprong in het diepe, alles aanpakken, daar heb ik naderhand nog veel aan gehad. Ik heb ook nog een hele tijd bij Philips gewerkt. Daar maakte ik in eerste instantie kisten om röntgenapparatuur in te vervoeren. Tijdens mijn werk bij Philips heb ik ook de avondmavo gedaan, mijn typdiploma en mijn staatsexamen Duits behaald. Toen er een vacature vrijkwam als werkplaatsadministrateur voor 150 mensen, ben ik daar ingesprongen. Ik wist niet eens wat een loonstaat was, maar ik ging naar dat sollicitatiegesprek en zei: “Jullie hebben mij nodig.” Op één of andere manier heb ik ze weten te overtuigen, want uit zes mensen werd ik gekozen!

Dat klinkt avontuurlijk

Dat was het ook: ik heb de eerste tijd echt op mijn tenen moeten lopen om die functie goed uit te kunnen voeren. Uiteindelijk groeide ik door naar andere functies binnen Philips, waaronder die van ‘landenbehandelaar’ voor Philips Lighting. Dat was eigenlijk een soort exportmanager: ik moest alles regelen rondom de export. Offertes opstellen, de zending gereedmaken, de douanekeuringen… ook dat was héél uitdagend in het begin, en hectisch. Maar dat past bij mij: ik zoek steeds nieuwe uitdagingen.

Hoe kwam je vanuit Philips in de beddenbranche terecht?

Dat ging nog via een paar andere stappen. Een vriend van me vroeg op een gegeven moment of ik voor hem wilde komen werken. Hij wilde een fabriek opzetten in snijgereedschap voor houtbewerkingsmachines. Na 19 jaar bij Philips vond ik dat een hele stap. Dat heb ik een jaar gedaan, en toen kwam ik uiteindelijk in de meubelfabriek van mijn zwager, Henk van den Broek, terecht. Hij maakte eiken ledikanten, en vroeg of ik als vertegenwoordiger bij hem wilde komen werken. Dat was wederom een sprong in het diepe, want ik wist dan wel veel van houtbewerking, maar ik was geen vertegenwoordiger. Bij mijn eerste bezoek voor hem, verkocht ik meteen al een tweepersoonsbed, plus nachtkastjes en commodes. Dat vergeet ik nooit meer. Toen dacht ik: dit is het, dit ga ik doen. Ik haalde op een gegeven moment zoveel werk binnen, dat mijn zwager zei: ga maar even binnen werken, want we kunnen het niet meer bijhouden. Op dat moment besefte ik dat ik het hele spectrum van werkzaamheden overzag. Ik had een achtergrond in timmeren en houtbewerking, ik had bij Philips de administratie en export gedaan, ik sprak mijn talen en ik kon het verkopen. Op dat moment heb ik besloten dat ik als agent ging werken voor fabrikanten. Mijn zwager was mijn eerste opdrachtgever, en vanaf dat moment is het klantenbestand langzaam uitgebreid.

Van de Laarschot Meubelagenturen was geboren?

Ja. Het begon met POL74, een Italiaanse fabrikant van slaapbanken. Daar zocht ik een fabrikant van matrassen en lattenbodems bij. Het ging meteen hartstikke goed. Ik had een klantenbestand gekocht op diskette bij de KvK en ik had een kaart van Nederland, waar ik dat klantenbestand naast zette. Die twee matchte ik met elkaar, en ik ging gewoon op pad. Al snel kwamen daar andere producten bij. Op een beurs had ik een leverancier van huiskamermeubels ontmoet met een heel mooi en duur assortiment. Die ging ik ook verkopen, en dat liep als een trein. Van de Laarschot Meubelagenturen nam al snel supervormen aan: het explodeerde echt in werk en inkomen. Na de slaapbanken, matrassen, lattenbodems en meubels begon ik ook dressboys en zelfs broekenpersen te verkopen. Lag mijn auto weer helemaal vol met die dingen, haha! Het ging toen gewoon heel lekker.

“Het contact met klanten was vaak heel goed. Er waren tijden dat ik bij één van mijn klanten regelmatig een uitsmijter mee at.”

Wat zijn je beste herinneringen aan die tijd?

Dat zijn de contacten met klanten en opdrachtgevers. Dat contact was vaak heel goed. Soms mocht ik zelfs mee lunchen als ik rond 12uur bij een klant aan huis kwam. Er waren tijden dat ik bij één van mijn klanten regelmatig een uitsmijter mee at. Een grappige herinnering aan die tijd is ook mijn ‘avontuur’ met de houten zwanen van Morgana. Slaapspecialist Morgana had destijds een logo met een zwaan erin en Morgana was een goede klant van mij. Ergens op een beurs was ik houten zwanen tegengekomen, en die dacht ik wel aan Morgana kwijt te kunnen. Dus ik bestelde 100 houten zwanen bij die leverancier. Die werden bij ons geleverd in krantenpapier, dat een afdruk op het hout achter had gelaten. Moest ik al die zwanen opnieuw beitsen! Maar ik heb ze uiteindelijk wel kunnen verkopen: iedere Morgana-winkel wilde die houten zwanen wel als entourage in de winkel zetten!

Wanneer ben je met Mark gaan samenwerken?

Mark werkte op dat moment al een tijdje in de beddenbranche. Hij is na school in de beddenbranche gaan werken, en heeft vervolgens in Geldrop De Beddenwinkel opgezet. We hebben daar altijd veel en goed contact over gehad: ik weet nog dat hij me belde om te zeggen dat hij zijn eerste kussen had verkocht. Op een gegeven moment, dat moet 2002 geweest zijn, zei Mark tegen mij: “Pap, als wij de agenturen eens sámen gaan doen.” Toen we samen zijn gaan werken, deden we nog steeds het agentschap van verschillende leveranciers. Al vrij snel wisten we dat we in eigen beheer matrassen wilden gaan verkopen. Langzaam hebben we de agenturen afgebouwd en de verkoop van onze eigen lijn in matrassen en lattenbodems laten groeien. Op een gegeven moment hebben we er zelfs voor gekozen om zelf een matrassenlijn te gaan samenstellen. Zo is Hml Bedding ontstaan.

Wat kenmerkte Hml Bedding in die eerste tijd?

Meteen vanaf het begin was de samenwerking met Mark heel fijn. Maar het was ook hard werken. Dan hadden we van een bepaald type zes matrassen in het magazijn liggen, maar hadden we er tien verkocht. Dat was toch altijd weer even bekijken: hoe gaan we dit nu weer oplossen? We zijn in die tijd steeds gegroeid, het ging echt goed samen. Totdat ik 60 werd en Mark tegen mij zei: “Hé pa, hoe lang wil jij eigenlijk nog blijven werken?” Heel gek: toen ben ik pas gaan nadenken wat ik eigenlijk wilde met mijn pensioen. De dag erna had ik mijn plan klaar: vanaf die dag ging ik één dag minder werken, vanaf mijn 61^e verjaardag twee dagen minder en vanaf mijn 62^e verjaardag zou ik stoppen. En zo is het ook gegaan. Dat was in 2012. Na tien jaar samenwerken met Mark, was het tijd om met pensioen te gaan.

Hoe ging dat, vond je het de eerste periode moeilijk om met pensioen te zijn?

Ja, wel even. Dat was maar kort hoor, maar toch: het was wel even lastig om langs de zijlijn te staan. Het lukte gelukkig vrij snel om de knop om te zetten en het wat meer los te gaan laten. Ik had toen ook nog aandelen in het bedrijf. Dat is inmiddels helemaal afgebouwd: Mark is nu 100% eigenaar. Nog steeds, na tien jaar, ben ik erg betrokken bij Hml Bedding. Maar dat geldt ook voor het bedrijf van mijn andere zoon, daar vraag ik ook regelmatig hoe het gaat. Toen ik net met pensioen was, had Mark mij ook in praktisch opzicht soms nog nodig. Ik weet trouwens nog steeds zeker dat ik het te horen krijg als er problemen zijn.

“Als er bijvoorbeeld een klant of leverancier van eigenaar is gewisseld, dan hoor ik dat van Mark. Vindt hij leuk om te delen, en vind ik leuk om te weten.”

Dus je bent en voelt je nog wel betrokken bij Hml?

Ja, zeker! Ik kom sowieso regelmatig langs, ik schat ongeveer één keer in de maand. Soms heb ik iets nodig, of ik ga gewoon gezellig koffiedrinken op kantoor. Van de week waren bijvoorbeeld de nieuwe stofstalen binnen, dat vind ik dan leuk om naar te kijken. Mark houdt mij ook wel op de hoogte van nieuwe dingen die spelen. En ik ben ook nog wel op de hoogte van de cijfers en feiten rondom Hml Bedding. Als er bijvoorbeeld een klant of leverancier van eigenaar is gewisseld, dan hoor ik dat van Mark. Vindt hij leuk om te delen, en vind ik leuk om te weten. Ik weet dat ik welkom ben om bij om onze klanten langs te komen, maar ik vind het lastig om dat ook daadwerkelijk te doen, want ik wil ze niet van hun tijd beroven. Ik zou ook nog best een keer met Mark mee willen gaan naar zo’n klant, maar als we dan naar Groningen rijden, heeft Mark van hier tot Groningen telefoon. Die werkt de hele tijd in zijn auto. Er gebeurt nu natuurlijk ook van alles met allerlei media die vroeger niet beschikbaar waren. Online en mobiel. Wij hadden vroeger een ‘Kermit’, zo noemden we dat, dat was een soort pieper voor onderweg. Een voorloper van de mobiele telefoon eigenlijk. Maar verder was zo’n lange autorit verloren tijd hoor, haha… Heel anders dan nu!

Wat is er nu nog meer anders dan vroeger?

Nou, behoorlijk wat. De manier waarop alles genoteerd en bijgehouden wordt in systemen bijvoorbeeld. Ik had dus vroeger die grote landkaart in de auto liggen met daarnaast het uitgeprinte klantenbestand. Na een bezoek noteerde ik dan op die geprinte klantenlijst wat er zo’n beetje gezegd was. De manier waarop de belangrijke zaken nu bijgehouden worden, betekent ook dat je je beter kunt voorbereiden op een bezoek. Vroeger reden we eigenlijk altijd op de bonnefooi naar nieuwe klanten. Nu gaat alles op afspraak en worden die afspraken ook beter voorbereid. Daarnaast is de manier waarop we vroeger met klanten omgingen anders dan nu. Het contact is duidelijk informeler geworden. Ook is Mark altijd bezig. Hij is niet alleen bezig met zijn bedrijf, maar ook met netwerken, nuttige contacten leggen, bekendheid creëren, online… ál die dingen eromheen. Hij zit in het bestuur van de branchevereniging, documentairefestival Beholders en hij doet dingen voor Paaspop. Ik zou het in mijn tijd hebben gezien als ballast; hij krijgt daar juist energie van!

Is het voor jouzelf nog een beetje bij te houden, al die nieuwe (online) media?

Ja en nee. Ik heb geen zin om heel de dag bezig te zijn met alles wat op Facebook staat enzo. Wel heb ik me nu aangemeld op LinkedIn. Ook maak ik gebruik van WhatsApp, ik mail veel en zoek alles wat ik wil weten op internet op. We gaan nu bijvoorbeeld een reis maken met de camper naar Portugal voor zes à zeven weken, en dan werk ik alles uit: hoe we gaan reizen, wat we kunnen zien daar… dat doe ik veel online. Ook volg ik Hml nog wel online, maar ik zie ook heel veel níét. Wel ben ik een paar keer mee geweest naar een fotoshoot die Mark laat uitvoeren voor een nieuwe stijl. Daar doet hij vervolgens online ook weer veel mee.

Wat van al die nieuwe ontwikkelingen heeft je het meest verbaasd en verrast?

Dat hectische, en de manier waarop je tegenwoordig alles onder controle moet houden, daar verwonder ik me wel over. En wat me ook erg heeft verrast, was de opkomst van boxsprings in Nederland. Ik had nooit verwacht dat dat zó’n grote vormen zou aannemen. Voor de Nederlandse beddenwereld was de boxspring destijds heel apart. Het heeft lang geduurd voor het geaccepteerd werd, en dat komt mede doordat de economie zo’n vlucht genomen heeft. Vijfduizend euro voor een bed is veel geld hè? Ik verbaasde me er toen echt over dat mensen geneigd waren dat te betalen voor een bed. Dat heeft denk ik ook te maken met de rol en zichtbaarheid die bedden tegenwoordig hebben. Vroeger was je slaapkamer privé: niemand zag dat, dus het was ook minder belangrijk hoe zo’n bed eruit zag. Tegenwoordig is dat met de opkomst van social media helemaal anders.

“Vroeger was je slaapkamer privé: niemand zag dat, dus het was ook minder belangrijk hoe zo’n bed eruit zag. Tegenwoordig is dat met de opkomst van social media helemaal anders.”

Wat is er níét veranderd sinds ‘jouw tijd’?

Dat afspraak gewoon afspraak is. We willen achter de producten staan die we verkopen, dat was toen zo en is nog steeds zo. Ook de waarde die wij hechten aan vertrouwen is niet veranderd. Hoe ga je om met klanten, hoe krijg je vertrouwen? Net zoals ik vroeger, bouwt ook Mark nog steeds graag een langetermijn-relatie op met zijn klanten. Dat doe je ook door eerlijk te adviseren. Ik nam geen orders aan om de order te kunnen pakken, als ik wist dat die klant er niet bij gebaat zou zijn. Ik keek altijd: klopt het wel? Is deze bestelling ook in hun eigen belang? Dat eerlijke advies, ook dat is volgens mij niet veranderd.

Wat vind je van Hml Bedding zoals het nu is?

Een mooi bedrijf! Ik ben apetrots op Mark, en ook op Kim en Thijn trouwens. Zij vormen echt een team. Mark staat voor zijn mensen, en gaat voor hen door het vuur. De werksfeer is goed en het wederzijds vertrouwen is groot. De bereidheid om er samen voor te gaan, dat maakt het bedrijf sterk. Sinds ik met pensioen ben, heeft Hml Bedding niet alleen maar goede tijden gekend. Soms werd er bij wijze van spreken een hele maand niks verkocht. Maar Mark en zijn team weten tóch vast te houden aan waar zij voor gaan. En voor te sorteren op wat er komen gaat. In dat soort tijden zegt hij tegen mij: “Pap, ik ben vliegers aan het bouwen, zodat ik ze kan oplaten als de wind komt.” Mark kent de markt ook goed: hij weet wie er werken en wat er gebeurt, hij heeft echt overzicht. Hij is een duizendpoot, zit door heel het land en is overal van op de hoogte. En mocht het toch een keer helemaal misgaan op wat voor manier dan ook, dan kan Mark dat aan.

Hoe heb je de samenwerking tussen jou en Mark in die tien jaar dat jullie samenwerkten ervaren?

Als top! Echt perfect, dat kan niemand zich beter wensen. Natuurlijk hadden we wel eens discussies, maar daar kwamen we samen altijd heel goed uit. En wat ik hier ook wil benadrukken, is dat Mark en ik het niet met zijn tweeën deden. Het team van Hml bestond niet alleen uit Mark, mij en onze medewerkers, maar ook uit onze vrouwen. Eigenlijk zijn het dus vier mensen die Hml altijd getrokken hebben. Onze echtgenotes spelen en speelden daar een cruciale rol in: zonder hen gaat het niet.

Wat doe je dan zoal? En vind je het niet lastig om niet meer te werken?

In het begin vond ik dat soms wel lastig ja. Ik heb daarom regelmatig ook wel vrijwilligerswerk gedaan. In het begin werkte ik bijvoorbeeld voor een autobedrijf, waarvoor ik auto’s ophaalde en leverde. Gewoon, om toch nog leuk bezig te kunnen zijn. Mocht ik bij een mevrouw in Den Bosch bijvoorbeeld een Porsche 902 op gaan halen; dat was mooi. Daarna heb ik een tijdje vrijwilligerswerk in een verzorgingstehuis gedaan. Allerlei voorkomende klusjes, zoals een nachtkastje repareren of een tv opnieuw instellen, maar ook een praatje maken met de bewoners. Dat heb ik zo’n anderhalf jaar gedaan. Ik ben ook een tijdje voorzitter geweest van de VVE van het appartementencomplex waar wij toen woonden, maar sinds twee jaar zijn we verhuisd en doe ik veel werk in huis en in onze tuin. Mijn vrouw en ik gaan daarnaast regelmatig met de camper weg… kortom: altijd wel iets te doen!

Heb je, terugkijkend op je werkende leven, nog een leuke tip?

Gewoon doen! Dat heb ik ook mijn hele leven gedaan. De uitdaging aangaan, stappen durven zetten. En als je het doet, doe het dan goed. Dingen moeten kloppen en op orde zijn. Dan kom je ergens!

Terug naar nieuwsoverzicht